Vandaag bereikte mij het bericht dat ons erelid frater Albert Vrede is overgegaan. Frater Vrede was vanaf begin jaren ’80 van de vorige eeuw Grootraadslid en Maître Provincial van Suriname en hij was een van de drijvende krachten achter Loge Paramaribo. Ik heb hem leren kennen tijdens onze inwijdende reis door Egypte met de toenmalige Grootmeester soror Beusekamp en toen is daar een hechte vriendschap ontstaan. Vanwege zijn werk als hoogleraar was hij vaak in Nederland en dan kwam hij altijd langs op de Grootloge. Zijn bezoeken waren een warm bad van hartelijkheid en onvermoeibaar optimisme. Wij moeten niet bedroefd zijn als iemand geroepen wordt tot de hogere inwijding, want de dood is geen einde. Maar wij zullen hem de rest van ons huidige leven niet meer in den lijve ontmoeten en dat vind ik persoonlijk wel heel jammer. Ik zal hem en zijn stevige brasa missen.

En zo nemen wij als Rozekruisers Orde in deze periode afscheid van heel veel leden. De overgang van oude leden maakt onvermijdelijk deel uit van het leven. En er zijn altijd nieuwe leden die er in de Atrium graden achter komen dat de Rozekruisers studie niet is wat zij in dit stadium van hun spirituele ontwikkeling nodig hebben. Dat is natuurlijk en daar hoeven wij ons ook geen zorgen over te maken. Maar er vertrekken in deze tijd ook heel veel leden om redenen die met de Corona crisis te maken hebben. En het is jammer dat zij ons vaak niet laten weten waarom ze vertrekken, want wij zijn een broederschap en wij willen onze leden graag helpen. Voor leden die de contributie niet meer kunnen betalen hebben wij daarom een Solidariteitsfonds, voor leden die in deze periode hun monografieën niet meer kunnen bestuderen is er de mogelijkheid van een tijdelijke onderbreking, leden met persoonlijke problemen of een zwakke gezondheid mogen altijd een beroep doen op de Raad van Troost. 

Toch voelt het voor mij ook als een onderdeel van een natuurlijke cyclus. De Corona tijd voelt als een tijd van verstilling en verinnerlijking, maar ook als een tijd waarin afscheid genomen moet worden van veel wat tot het verleden behoort. Het oude maakt plaats voor het nieuwe. Zo is de natuur. Dit is het natuurlijke proces van de winter. En dit geldt natuurlijk niet alleen voor onze geliefde Orde, maar voor de hele maatschappij. Voor veel mensen is dat loslaten heel erg moeilijk. Het leidt tot grote onrust in de mensen en in de maatschappij. Hoewel deze zelfde processen zich ook binnenin ons afspelen, mogen wij ons als mystici natuurlijk niet laten meeslepen in deze negativiteit. In onszelf moeten wij onze onveranderlijke goddelijke essentie vinden. En dit is juist makkelijker nu het oude wegvalt. Vanuit de liefdekracht die overblijft zullen wij na Corona ons leven, onze Orde, onze wereld opnieuw opbouwen.

Uit het Surinaamse blad StarNieuws:

18 Feb, 19:20

De professoren Martinus Vrede en Rudie Lai A Fat.

Het overlijden van professor dr. Martinus Albert Vrede en Prof. dr. Rudie Lai A Fat is een groot verlies voor het Academisch Ziekenhuis Paramaribo (AZP) én Suriname. De twee grootheden waren voor velen een guru, zegt algemeen directeur van AZP, Claudia Redan.  
“Het zijn onze enige professoren geweest die baanbrekend werk hebben verricht voor de medische sector. Lai A Fat is ingeslapen op 17 februari en zijn vriend en collega op 18 februari Beiden hebben heel veel gedaan aan wetenschappelijk onderzoek. Ze hebben veel publicaties op hun naam staan. Veel artsen zijn door hen opgeleid. 
Vrede en Lai A Fat hebben hun krachten ruim 40 jaar gegeven aan AZP. “Prof Vrede heeft mij altijd met raad en daad bijgestaan. Ik ben blij dat ik hem nog een week terug heb kunnen spreken,” zegt Redan.