26-11 Op dinsdag heb ik met de KLM naar Paramaribo gevlogen. Daar had de Loge een taxi voor mij geregeld die mij naar het hotel bracht. Een rit van ruim een uur over allerlei achteraf wegen, omdat de hoofdweg van Zanderij naar Paramaribo één lange file was. In het hotel werd ik begroet door de Grootloge Officianten. Wij hebben kort overlegd en ik ben vroeg naar bed gegaan.
27-11 Voor woensdag stond er een Boodschap van Licht voor de Pronaos van Loge Paramaribo op het programma. Ik heb hier een lezing gehouden die ik geschreven had voor het Nationaal Convent in Brazilië in 2018, over de Wijsheidsboeken uit het Oude Egypte. Momenteel zijn er een stuk of zeven leden die in de Atriumgraden studeren en de Pronaos bezoeken. Ik heb achteraf met hen kennis mogen maken en enkele zeer interessante gesprekken kunnen voeren.
28-11 Op donderdag heb ik een zeer vruchtbaar overleg gevoerd met de Grootloge Officianten en het bestuur van Loge Paramaribo. Hierin heeft iedereen vragen kunnen stellen over punten en regels die minder duidelijk waren. Een van de Regionaal Mentoren heeft uitgelegd hoe hij als mentor altijd voor de nieuwe leden klaar staat met raad en daad. Hij stuurt de leden bijvoorbeeld ook per WhatsApp herinneringen aan convocaties en dergelijke. Het overleg werd gevolgd door een gezamenlijk diner in een voortreffelijk Chinees restaurant.
29-11 Tijdens een Logeconvocatie waar ook de leden van de Pronaos bij aanwezig konden zijn, heb ik op vrijdag het nieuwe Grootraadslid van Suriname en een nieuwe Regionaal Mentor van Loge Paramaribo in hun functie mogen installeren. Hierna bracht ik als Boodschap van Licht de lezing over Universele Religie die ik ook tijdens het Wereldconvent in Rome heb gepresenteerd. Daarnaast heb ik een frater mogen feliciteren met zijn 50 jaar lidmaatschap van AMORC. Namens de Grootloge heb ik hem tijdens de convocatie een gouden reversspeldje overhandigd.
30-11 De zaterdag was voor rust en relaxatie. We zijn met een groep fraters en sorores naar Palulu gegaan. Hier hebben we heerlijk gegeten, gezwommen in het zwarte ‘cola’-water van de kreek en een spannende boswandeling van bijna twee uur gemaakt. Er zijn geen paden in het oerwoud. De gids hakt met zijn kapmes een doorgang waar het moeilijk wordt. Hij waarschuwt ons voor stekelige takken waar we ons niet aan vast moeten houden en hij helpt met het doorwaden van ondiepe kreken en met het oversteken via een omgevallen boom op plaatsen waar het niet doorwaadbaar is. En natuurlijk valt er dan iemand in het water! Gelukkig droog je weer snel als het 33° is. Het oerwoud kent nog meer gevaren. Als je een wespennest verstoort, kan je gemeen gestoken worden. Soms blijven je schoenen in de modder van de bosbodem plakken, en kost het moeite om de volgende stap te zetten. Andere stukken lopen heel gemakkelijk, maar dan moet je weer uitkijken dat je niet over een boomwortel struikelt. En het is opvallend hoe dingen kunnen verschillen wanneer je ergens wel of niet aan gewend bent: één soror, die jarenlang bij de Indianen gewoond heeft, heeft de hele wandeling op haar gemakje gemaakt met een thermosmok koud water in de hand. Voor de meeste deelnemers was dit een zware tocht door het oerwoud, voor haar was dit een rustig ommetje door het bos. Al met al was het een heerlijke dag!
01-12 De zondag stond geheel in het kader van de Traditionele Martinisten Orde. Tijdens een besloten ceremonie heb ik het nieuwe Grootraadslid tot Vrij Inwijder gewijd. Deze wijding geeft aan haar de spirituele bevoegdheid om inwijdingen in de graad S.I. te verlenen en, indien nodig, de wijding tot Vrij Inwijder door te geven. Alleen leden die zelf Inwijder zijn mogen hierbij zijn. Vandaag was er één broeder in de Tempel als getuige. Hij had deze wijding zelf lang geleden ontvangen bij de oprichting van Heptade Jacob Boehme nr. 2. De andere oprichters zijn helaas al overgegaan. En de voorgangers van het Grootraadslid konden helaas om gezondheidsredenen niet aanwezig zijn. Hierna volgden twee inwijdingen in de graad Initié. Hierin had ik geen rol, maar het is altijd fijn om als visiteur bij een Inwijding aanwezig te mogen zijn. Als derde plechtigheid was er een Algemeen Conventicule waarin ik aan het Grootraadslid de waardigheid van Maître Provincial van de TMO mocht verlenen. Een broeder die helaas verhinderd was bij de AMORC Convocatie, was vandaag wel aanwezig. Ook hem heb ik mogen feliciteren met zijn 50 jaar lidmaatschap van AMORC. En ook aan hem heb ik namens de Grootloge een gouden reversspeldje overhandigd als ereteken. Als Boodschap van Licht heb ik een lezing gepresenteerd over de cyclus van 7 jaar in een mensenleven. Deze lezing heb ik 14 jaar geleden geschreven, maar hij is nog steeds actueel. Het was een drukke, maar nuttige dag!
02-12 Op maandag ben ik bij een frater op bezoek geweest in het ziekenhuis. Het was heel emotioneel om hem te ontmoeten. Deze frater is optimistisch over zijn herstel. Hij heeft veel steun aan zijn familie en aan de leden van de Loge. Bij afscheid kwam hij uit bed om mij een heel dikke ‘brassa’ (knuffel) te geven. Ik moet u allen namens hem heel hartelijk groeten! ’s Avonds was er in cafe ’t Vat nog een afscheidsborrel. Jammer genoeg is maandag een doordeweekse dag, zodat er niet veel leden aanwezig waren. Maar het was wel heel gezellig.
03-12 Heel vroeg op en om 06.30 met de taxi naar het vliegveld te Zanderij. De vlucht naar Curaçao had een tussenlanding in Port of Spain en uiteindelijk landden we na het middaguur op vliegveld Hato. De Regionaal Mentor voor de AMORC Academie en zijn vrouw stonden daar al klaar om mij op te halen. Onderweg naar het hotel werd ik bijgepraat over de stand van zaken met betrekking tot de Stichting AMORC Academie Cariben, die wij de volgende dag gaan oprichten. De rest van de dag was gewijd aan inchecken in het hotel, mijn tas uitpakken en een hernieuwde kennismaking met de mensen van de duikschool die naast dit hotel gevestigd is. Daarna vroeg naar bed.
04-12 De volgende ochtend heb twee hele mooie duiken gemaakt aan de andere kant van het eiland. Gelukkig waren we op tijd terug in het hotel, zodat ik nog even kon douchen en nette kleren aantrekken voordat wij bij de notaris moesten zijn. Samen met vertegenwoordigers van Bonaire, Curaçao en de Bovenwindse Eilanden, en met een gevolmachtigde namens Aruba en Suriname, is de Stichting formeel opgericht. Deze oprichting werd gevolgd door een vergadering in het voormalige klooster Scherpenheuvel, waarbij het dagelijks bestuur werd benoemd:. Deze drie leden zijn tevens de docenten van de pilot-study van de Academie op Curaçao. Hierna volgde een gezamenlijke maaltijd. Daarna hebben wij de Stichting gepresenteerd in de voormalige kapel van Scherpenheuvel. Hierbij waren veel AMORC leden en geïnteresseerden aanwezig, en ook enkele journalisten. Er stond de volgende dag een artikel met foto in meerdere dagbladen.
05-12 Na een lunch in een uitstekend Indonesisch restaurant zijn de aanwezige oprichters en bestuursleden van de Stichting weer naar Scherpenheuvel gegaan. Wij hebben daar een les mogen meemaken, zoals die in het pilot-programma worden georganiseerd. Een tiental nieuwe leden van AMORC bestuderen daar sinds negen maanden gezamenlijk de monografieën. Tot nu toe is pas één lid afgehaakt. De docenten van de Academie bereiden de les voor in de vorm van een powerpoint-presentatie, met onder meer uitgebreide aandacht voor de auteur van de Overeenstemming bij die les. Oefeningen en experimenten worden gezamenlijk uitgevoerd. De gesprekken naar aanleiding van de les en het experiment zijn normaal in het Papiaments. Omdat er meerdere mensen aanwezig waren die die taal niet spreken, sprak men vandaag Engels. Geloof mij, fraters en sorores, dit is een heel inspirerende manier om de monografieën te bestuderen. Je steekt er veel meer van op dan als je in je eentje in je sanctum zit.
06-12 ’s-Morgens heb ik nog een duik gemaakt en mij opgefrist. Daarna de tas ingepakt voor de volgende dag. De afdeling in Curaçao houdt tegenwoordig Pronaos-convocaties. Die avond heb ik een boodschap van licht mogen brengen voor de leden van Chapter Curaçao. De bestuursleden van de Stichting en enkele van de leden van de Academieklas waren daar natuurlijk ook bij aanwezig. Het broedermaal achteraf was heel sfeervol en gezellig.
07-12 Om 07.00 werd ik alweer opgehaald om naar het vliegveld te gaan. De vlucht naar Sint Maarten verliep voorspoedig. Op Princess Juliana Airport stond een van onze sorores al op mij te wachten. Ze stelde voor om nog even naar ons tempelgebouw te rijden dat daar een paar kilometer vandaan ligt. Na twee uur in de file te hebben gestaan, hebben we maar rechtsomkeert gemaakt en ben ik ingecheckt in het hotel. Het is opvallend hoeveel beter het eiland er nu uitziet dan toen ik er tien maanden geleden was! Wat een werk is daar verzet … en wat een werk moet er nog verzet worden!
08-12 De volgende ochtend was er een gezamenlijk ontbijt met de AMORC leden van dit eiland in de tuin van een soror die al vierde generatie Rozekruiser is. Haar huis op een heuveltop in Rimbaud is verwoest door orkaan Irma. Het is inmiddels gedeeltelijk herbouwd, maar ze leeft nog steeds in zeer beperkte omstandigheden. De tuin is echter een paradijs. De rest van de dag heb ik wat rondgewandeld en daarna op mijn hotelkamer zitten werken.
09-12 Vandaag heb ik met een nabijgelegen duikschool vier duiken kunnen maken in de zee rondom het eiland. Onder water is niets te merken van de orkaan die twee jaar geleden het eiland verwoestte. Wat een verschil met Curaçao, waar twintig jaar geleden een andere orkaan het eiland vrijwel ongemoeid liet, maar waarvan het koraal nog steeds niet helemaal hersteld is. Die avond hebben we een met leden en geïnteresseerden een Raad van Troost meditatie gehouden voor het eiland en al degenen die nog steeds onder de gevolgen van Irma lijden. Ik heb vervolgens aan de leden het bedrag van ruim 3000 euro overhandigd dat door leden in Nederland en België ingezameld is voor de leden op Sint Maarten. Iedereen was ontroerd dat er aan de andere kant van de wereld aan hun gedacht wordt. Daarna heeft de Stichting Pronaos Ishtar een nieuw bestuur gekozen, zodat de bankrekening kan worden gereactiveerd.
10-12 Vandaag ben ik met twee sorores op ziekenbezoek geweest. Helaas was niet iedereen thuis. Het bezoek aan een frater die enkele maanden geleden plotseling blind geworden is, was echt heel bijzonder. Wat een schat aan wijsheid en mystiek hebben wij in onze Orde! Deze frater is al heel erg lang lid van AMORC. Hij woont nu in een verzorgingstehuis. Ondanks dat hij niet meer kan zien, is hij nog zeer geïnteresseerd in alles wat er op het eiland gebeurt en in de status van AMORC. Hij was heel blij met het bezoek en ik heb lang met hem gesproken.
11-12 Het bezoek aan de Cariben zit er alweer op. De vlucht naar huis was lang, met een tussenstop in Parijs Charles de Gaulle. Het is altijd stress om daar van de ene kant naar de andere te komen als je een krappe overstap hebt, maar helemaal als er gestaakt wordt, zodat er maar twee douaniers zijn voor alle reizigers met een EU paspoort. Gelukkig heb ik de aansluitende vlucht gehaald, maar niet iedere reiziger was zo gelukkig. Thuis is het dan opeens heel koud! Ik zal de warmte van de zon en de mensen missen, maar ik ben wel blij dat ik weer in Nederland ben.
