In mijn praktijk als kinderpsycholoog kwam ik met enige regelmaat kinderen tegen die dingen konden zien of horen die andere mensen niet konden zien of horen. Heel veel kinderen zien bijvoorbeeld mensen die overleden zijn of, als ze op een bepaalde plek zijn, dingen die in het verleden zijn gebeurd. Andere kinderen hebben een ‘imaginair vriendje’ waar ze hele avonturen mee beleven. Ook herinneren opvallend veel kinderen zich details van een vorig leven. Als je als kind over dit soort dingen wilt praten met ‘grote mensen’, dan leer je dat al heel snel af. Eén boze opmerking, zoals: ‘je moet naar de psychiater’, ‘stel je niet aan’, ‘dat is allemaal inbeelding’ of ‘je mag niet meer met mijn dochter spelen, heksenjong’, is meestal wel genoeg.

Over het algemeen spreken kinderen na hun vijfde niet meer over wat ze meemaken. Ze schamen zich er voor of ze zijn bang om door hun ouders afgewezen te worden. De beelden en geluiden verdwijnen geleidelijk en rond hun zevende zijn ze zelfs vergeten dat ze dit ooit hebben meegemaakt. En dat vergeten is waardoor heel veel volwassenen zelf niet meer weten, dat ze ooit hetzelfde hebben beleefd. Juist omdat die ervaringen en de angsten die er bij hoorden allemaal verdrongen zijn naar het onbewuste, roept het met name bij mensen die het zelf ook hebben meegemaakt zo veel weerstand op als een kind hier over praat.

Een enkele keer verdwijnen de ervaringen niet. Het blijft eng, maar je leert er mee leven dat er dode mensen rondom je bed staan, dat er enge herinneringen in het behang zitten, dat je andere ouders in Engeland wonen. Of je blijft er wel over praten, je ergert je aan de stijfkoppigheid van de volwassenen en je wordt onhandelbaar en opstandig. Je krijgt inderdaad te maken met psychologen en psychiaters, diagnoses met afkortingen van drie of vier letters, speciaal onderwijs, medicijnen en therapie.

Ik ben een keer naar een congres over MCDD (multi-complex development disorder) geweest. “Kinderen met MCDD zien en horen dingen die er niet zijn. Ze maken geen onderscheid tussen fantasie en werkelijkheid. Ze hebben onverklaarbare angsten en driftaanvallen.” Dit is wat vroeger kinderschizofrenie heette. Tegenwoordig wordt het ondergebracht in het autisme spectrum. Maar zijn ze echt schizofreen of autistisch? Ze hebben geen van de andere kenmerken van die twee aandoeningen. Ik had gehoopt dat het daar over zou gaan, want ik herkende het beeld uit mijn praktijk. Volgens mij hebben ze geen psychiatrische aandoening, maar hebben ze hun kinderlijke helderziend kunnen behouden. Uiteindelijk bleek het hele congres alleen maar over autisme in het algemeen te gaan en niet over deze groep kinderen. Ik was niet de enige die daar teleurgesteld over was en ik heb zelfs mijn geld terug gekregen.

In de wandelgangen bleek dat ik niet de enige psycholoog was, die vond dat deze kinderen niet ‘gek’ zijn. Als je het voorzichtig genoeg brengt, precies de goede woorden gebruikt, dan blijkt dat er wel een paar collega’s open staan voor een meer spirituele verklaring. “Vroeger zouden we dit meisje helderziend hebben genoemd…”, “In een niet-westerse samenleving wordt zo’n jongen gekoesterd en opgeleid tot sjamaan…” Ja, dat zijn een paar psychologen en psychiaters wel met mij eens. Eén psychiater was zelfs van mening dat schizofrenie een typisch westerse ziekte is.

Maar in het westen wordt zo’n kind niet gekoesterd. Iemand met helderziende gaven wordt voor ‘heks’ uitgemaakt, of ‘gek’ genoemd. In vroeger eeuwen kwam je op de brandstapel, nu beland je in de psychiatrie. In de negentiende en twintigste eeuw werd je als ‘schizofreen’ in een gesloten instelling behandeld met electroconvulsie ‘therapie’ of je kreeg een lobotomie. In de éénentwintigste eeuw wordt je met de term ‘autist’ als ongeneesbare zonderling buiten onze samenleving geplaatst en kalm gehouden met soms zwaar verslavende middelen tegen depressie, psychose en ADHD.

Gelukkig vindt een enkeling zijn of haar weg naar een authentieke esoterische school zoals AMORC. Vaak al zwaar beschadigd door het materialisme van onze westerse maatschappij, kom je er in onze Orde achter dat je niet gek bent. Jíj bent éénoog, de rest van de mensen is blind. Onze fraters en sorores accepteren je met liefde en begrip. Je krijgt technieken aangeboden waardoor je om kan leren gaan met je gaven. Door de achterliggende natuurwetten te begrijpen, leer je dat het eigenlijk heel vreemd is dat zo veel mensen de spirituele wereld niét meer kunnen zien en horen, herinneren en dromen.

Dus, fraters en sorores, als jullie een kind of een tiener of twintiger tegenkomen die in de war is en op zoek is, die misschien wel met een diagnose als ADHD, autisme of schizofrenie rondloopt, ga dan eens het gesprek aan met een open geest. Begrijp mij niet verkeerd, psychoses en autisme zijn wel degelijk reële aandoeningen! Maar niet iedereen die met een diagnose rondloopt verdient hem. Als u er achter komt dat zo’n kind helderziend of helderhorend is, kunt u uitleggen dat wat zij meemaken in het oude Egypte en het oude Griekenland juist heel erg gewaardeerd werd. Dat er scholen bestonden waar je kon leren om met deze gaven om te gaan. En dat sommige van die scholen in deze tijd nog steeds bestaan. Het lidmaatschap van AMORC staat open voor mannen en vrouwen van 15 jaar en ouder, uit alle lagen van de maatschappij en van alle religies en culturen. Als je nog geen 18 bent, is er wel toestemming nodig van de ouders. Voor kinderen en jong-volwassenen tot en met 25 en voor studenten geldt het jeugd tarief. Via de website is een gratis proeflidmaatschap aan te vragen.

Met de beste wensen voor Diepe Vrede,

Oprecht en Broederlijk,

Michiel Schillhorn van Veen, FRC

Grootmeester