Het is vandaag Tweede Pinksterdag. Ik ben sinds een paar dagen op de Veluwe. Over enkele weken begint de zomer. Het is prachtig weer. Het bos staat nog vol met bloeiende bramen, boterbloemen en vingerhoedskruid. Overal hoor je vogels. Gisteren en eergisteren konden we uren wandelen en we zijn onderweg maar een paar mensen tegengekomen.
Maar de rust was van korte duur. De lockdown is aan het versoepelen. Vandaag, 1 juni, mag in Nederland vanaf 13:00 uur de horeca weer open en dat is meteen te merken. ’s Middags zijn de wegen weer druk lawaaiig van de honderden motorrijders. Op de fietspaden hebben hele families zich in lycra gehesen en zijn op de mountainbike of racefiets op weg naar een pannenkoekenhuis. En in het bos verjagen luid babbelende groepen wandelaars het wild. Mijn vakantiehuisje ligt gelukkig ver buiten het dorp, dus zolang ik op mijn eigen plekje blijf, is het rustig.
Tijdens de afgelopen maanden waren de introverte mensen gelukkig. De wereld verstilde. Zó zag de wereld er dus uit als er minder mensen zijn. De natuur leefde op. Er kwamen wilde dieren in de stad. De mensen die toch buiten moesten zijn, maakten ruimte voor elkaar en zelfs in de stad begonnen onbekenden elkaar te groeten. Maar de extraverten waren ongelukkig en voelden zich opgesloten. Influencers op social media beleefden niets spannends meer wat zij met hun volgers konden delen. Festivalgangers konden nergens meer naar toe. Terrasjes, theaters en bioscopen waren dicht. Je kon zelfs niet meer bij je vrienden langs gaan.
Nu zijn de extraverten weer aan de beurt en het lijkt alsof wij met z’n allen niets hebben geleerd. De haast, het lawaai, de hedonistische onverschilligheid, ze lijken van het ene moment op het andere weer terug te zijn. Ik hoop maar dat dit een éénmalige uitbarsting was. De druk is van de ketel en het is begrijpelijk dat iedereen er metéén op deze laatste dag van het Pinksterweekend op uit wil. En ik hoop maar dat we hierna een evenwicht vinden tussen de gedwongen rust van de afgelopen winter en lente en de bijna hysterische gejaagdheid van de voorgaande jaren.
Wij hebben even mogen proeven van een rustige wereld. Laten wij er van leren dat heel veel mensen prima vanuit huis kunnen werken. Laten wij er van leren dat we ook in de stad elkaar de ruimte kunnen geven. Laten wij er van leren dat alleen maar consumeren en íedere dag optimaal volplannen, helemaal niet nodig zijn. We weten allemaal wat er boven de voordeur van de Tempel van Apollo in Delphi stond. “Ken u zelf”. Maar boven de achterdeur van de Tempel stond ook een spreuk: “Niets tè”. Alles met mate. Dat is ook één van de basisprincipes waar wij ons als Rozekruisers en mystici op willen baseren. Als we die les nou eens van deze periode zouden kunnen leren.
Met de beste wensen voor een goede gezondheid,
Michiel Schillhorn van Veen
